Napisz do nas: biuro@czerkawski.com.pl lub zadzwoń: +48 884 349 883
Naszą wiarygodność
potwierdza certyfikat:
Śledź historie
naszych klientów na:

Co warto wiedzieć?



Wypadek niesie za sobą nie tylko szkody materialne, lecz też krzywdy fizyczne i psychiczne, z którymi musi się zmagać każdy poszkodowany. Świadczeniem mającym na celu próbę rekompensaty tych krzywd nazywane jest zadośćuczynieniem. Jest to niezwykle skomplikowane roszczenie, gdyż ma charakter całkowicie uznaniowy, a rozmiar strat jest niemierzalny. To zdecydowanie utrudnia ustalenie o jaką wysokość zadośćuczynienia za krzywdę może ubiegać się poszkodowany.

Zadośćuczynienie za krzywdę – podstawa prawna

Wnioskując o zadośćuczynienie należy uwzględnić przepisy kodeksu cywilnego art. od 444 do 446. Świadczenie to wypłacane jest najczęściej z OC sprawcy wypadku. Dochodzenie jest możliwe, gdy poszkodowany doznał krzywdy poprzez uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia i inne szkody psychiczne, które były konsekwencją wypadku. Warto podkreślić, że instytucja zadośćuczynienia obejmuje także najbliższą rodzinę poszkodowanego.

Wysokość zadośćuczynienia jak ocenić?

Niestety osoby nie mające doświadczenie w branży odszkodowawczej mogą mieć problem z ustaleniem wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W żadnej ustawie nie uregulowano kwestii stawek za doznane straty cielesne i psychiczne. Jest to roszczenie całkowicie uznaniowe. Wypłacona kwota ma na celu zrekompensowanie start jakie poniósł poszkodowany na skutek tragicznego zdarzenia. 

Zadośćuczynienie to skomplikowane świadczenie, które wypłacane jest poszkodowanym w wypadkach. Roszczenie to ma na celu próbę rekompensaty za poniesione straty fizyczne i psychiczne. Niestety dochodzenie zadośćuczynienia nie jest zadaniem łatwym. Główny problem to jego niemierzalny charakter, który utrudnia zdecydowanie ustalenie wysokości świadczenia. Dlatego zadośćuczynienie przyjęło formę uznaniową. Nie mówimy tutaj jednak o zupełnej dowolności, a braku wzmianek o wysokości stawek za dane szkody w ustawach.

Podstawa prawna, a dochodzenie zadośćuczynienia

Poszkodowani starający się o zadośćuczynienie muszą zapoznać się z przepisami kodeksu cywilnego art. 444-446. Uzyskując zadośćuczynienie z oc sprawcy należy pamiętać, że świadczenie to należy się nie tylko poszkodowanym, ale też jego najbliższej rodzinie. To sprawca, a dokładniej ubezpieczyciel, u którego wykupił polisę jest zobowiązany do wypłaty godnego zadośćuczynienia. Jeśli nie ustalono osoby winnej zdarzeniu lub sprawca nie posiadał ważnej polisy OC swoje roszczenie należy kierować do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.

Śmierć bliskiej osoby w wypadku jest zdarzeniem niezwykle traumatycznym dla każdej rodziny. Ból, cierpienie i niesamowita pustka sprawia, że wielu z nas nie potrafi przez wiele miesięcy poradzić sobie z uczuciami. W tych trudnych chwilach wielu poszkodowanych zapomina o swoich prawach. Dlatego należy stale podkreślać, że zgodnie z literą prawa każda osoba, która straciła bliskiego na skutek wypadku ma prawo do dochodzenia zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej.

Do kogo zwrócić się z roszczeniem?

Podmiotem zobowiązanym prawnie do wypłaty wszelkich świadczeń jest sprawca wypadku. Dochodzenie roszczenia kierowane jest zazwyczaj do firmy ubezpieczeniowej, u której sprawca wykupił polisę OC. W przypadkach, gdy nie ustalono osoby odpowiedzialnej za wypadek lub winny nie posiadał ważnego ubezpieczenia wniosek o zadośćuczynienie jest kierowanej do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Podstawą do dochodzenia roszczeń są przepisy kodeksu cywilnego od art. 444 do 446.

Zadośćuczynienie za śmierć jak ustalić wysokość?

Instytucja zadośćuczynienia jest bardzo skomplikowana. Problem wynika z niemierzalnego charakteru tego świadczenia. W żadnej ustawie nie zawarto jednoznacznych stawek o jakie poszkodowany może ubiegać się po stracie ukochanej osoby. Dlatego wysokość zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej jest bardzo płynna. Wielu poszkodowanych działając na własną rękę uzyskuje rażąco niskie odszkodowanie, gdyż ubezpieczyciel bazuje na niewiedzy klienta. Dlatego nie posiadając odpowiedniej wiedzy prawnej lepiej zgłosić się z roszczeniem do doświadczonej firmy odszkodowawczej.

Wypadek to zdarzenie, które odbija swoje piętno na zdrowiu fizycznym i psychicznym każdego poszkodowanego. Niestety wzmożony ruch samochodowy co roku przynosi też wiele śmiertelnych zdarzeń drogowych. Poszkodowany i najbliższa rodzina zgodnie z literą prawa mogę dochodzić wielu świadczeń odszkodowawczych, które mają na celu zrekompensowanie poniesione straty.

Zadośćuczynienie- kto je wypłaci?

Podstawą prawną do dochodzenia zadośćuczynienia są przepisy kodeksu cywilnego. Najczęściej świadczenie to wypłacane jest z oc sprawcy wypadku. Poszkodowany zwraca się do firmy ubezpieczeniowej, u której winny zdarzenia wykupił polisę. Podmiot ma obowiązek po rozpatrzeniu sprawy wypłacić zadośćuczynienie. Roszczenie jest też przyznawane najbliższej rodzinie.

Wysokie zadośćuczynienie od sprawcy wypadku- jak uzyskać?

Dochodzenie zadośćuczynienia nie jest zadaniem łatwym. Główną trudnością jest jego niemierzalny charakter, dlatego wysokość roszczenia pozostaje w sferze uznaniowej. Na próżno możemy szukać taryfikatorów w ustawach i innych aktach prawnych. Jedynym źródłem wiedzy jest orzecznictwo sądowe, w którym można podglądać jakich stawek dochodzą poszkodowani w podobnych sprawach. Na jego podstawie można oszacować zadośćuczynienie od sprawcy wypadku. Ustalając kwotę należy wziąć też pod uwagę rozmiar doznanej krzywdy. Pod tym pojęciem rozumiemy niemajątkowy skutek uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia. Doznane straty należy dokładnie uargumentować. Niestety firmy ubezpieczeniowe bazując na niewiedzy poszkodowanych zaniżają drastycznie wysokość zadośćuczynienia od sprawcy wypadku. Z doświadczonym prawnikiem u boku łatwiej jest uniknąć tego typu praktyk.

Sprawca wypadku może żądać od ubezpieczyciela zwrotu świadczenia zapłaconego na rzecz pokrzywdzonego.

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 r., III CZP 31/11

Sprawca wypadku komunikacyjnego, wobec którego zastosowano środek karny polegający na obowiązku naprawienia szkody (art. 46 § 1 w związku z art. 39 pkt 5 k.k.), może domagać się od ubezpieczyciela – na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów – zwrotu świadczenia zapłaconego na rzecz pokrzywdzonego.

Wyobraź sobie, że właśnie jesteś uczestnikiem kolizji. Zwykła stłuczka z winy sprawcy, który w tej sytuacji uznaje swoją winę. Wydaje się że nikt nie odniósł obrażeń, jedyne szkody dotyczą samochodu, który został uszkodzony.

Jak zareagować w takiej sytuacji?

Czy uznanie pisemne sprawcy swojej winy jest wystarczające?

Czy firma ubezpieczeniowa uzna zakres szkody?

Czy stan zdrowia może się pogorszyć w następnych dniach?

Oto kilka rad, które pomogą Tobie uniknąć kłopotów z odzyskiwaniem odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej, a także dochodzenia roszczeń w przypadku doznania jednak uszczerbku na zdrowiu. Poszkodowani pod wpływem stresu nie odczuwają w pierwszym momencie urazów, które potrafią odezwać się po kilku dniach lub tygodniach.

Bezpośrednio po zdarzeniu osobom poszkodowanym należy zapewnić pomoc lekarską. Należy też wezwać policję i stworzyć innym pojazdom warunki do bezpiecznego poruszania się w okolicy miejsca wypadku. Do momentu przybycia policji nie wolno zmieniać położenia pojazdów, brały udział w wypadku. Policja sporządza protokół wypadkowy, otrzymuje go każda ze stron. Jeśli zdecydujecie się Państwo nie wzywać policji, niezbędne jest uzyskanie danych dotyczących kierowcy drugiego wozu, jak również marki, numeru rejestracyjnego, numeru polisy i nazwy jego towarzystwa ubezpieczeniowego (dane te zawarte są w formularzu wypadkowym). Będą one podstawą dochodzenia odszkodowania z polisy sprawcy.

W krajach Unii Europejskiej honorowane jest polskie ubezpieczenie oc, podobnie jak w Chorwacji, Islandii, Norwegii, a także w Szwajcarii. Po 1 maja 2004 r. polskie ubezpieczenie oc obowiązuje również na Wyspach Normandzkich, wyspie Man, na Gibraltarze i Channel Islands, w Lichtensteinie, na Wyspach Faroe, Wyspach Owczych oraz w Monako i San Marino.

Przy ubezpieczaniu auta Zieloną Kartą, lub wyjeżdżając do kraju w którym obowiązuje polskie OC, jeszcze w kraju warto poprosić o formularz wypadkowy (European Accident Statement). Znacznie upraszcza on wszelkie formalności, gdy zdarzy się wypadek lub kolizja.

Ważna rada! Za granicą nie podpisuj żadnych oświadczeń, jeżeli nie możesz ich przeczytać lub zrozumieć. Zawsze nalegajna przetłumaczenie, a podpis składaj po świadomym zaakceptowaniu treści.

Bezpośrednio po zdarzeniu drogowym poszkodowanym należy wezwać pomoc lekarską oraz policję. Bezwzglednie nie wolno opuszczac miejsca wypadku. Należy zapewnić bezpieczeństwo w bezpośrednim otoczeniu miejsca wypadku. Nie wolno zmieniać położenia pojazdów do czasu przybycia policji.

Policjanci sporządzają protokół wypadkowy, otrzymuje go każda ze stron. Jeśli nie ma policji, niezbędne jest uzyskanie danych dotyczących kierowcy drugiego wozu, jak również marki, numeru rejestracyjnego, numeru polisy i nazwy jego towarzystwa ubezpieczeniowego (dane te zawarte są w formularzu wypadkowym). Będą one podstawą dochodzenia odszkodowania z polisy sprawcy.

Powinno się też niezwłocznie powiadomić zagranicznego przedstawiciela swojej firmy ubezpieczeniowej.

Czym jest ubezpieczenie samochodowe Zielona Karta?

Przedmiotem ubezpieczenia samochodowego Zielona Karta jest odpowiedzialność cywilna posiadacza pojazdu mechanicznego lub osoby kierującej pojazdem za szkody wyrządzone osobom trzecim, powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zielona Karta okresla Państwa, w których mogą być wyrządzone te szkody: jest to terytorium wszystkich państw wymienionych w dokumencie ubezpieczenia komunikacyjnego Zielona Karta.